Międzymurze (staromiejskie mury obronne)
„Miejsce uświęcone krwią Polaków poległych za wolność ojczyzny. Tu w dniu 2 września 1944 r. hitlerowcy rozstrzelali 30 osób”
Podczas obrony Starego Miasta poległo około 7000 żołnierzy AK. Stanowiło to około 40 % strat w Powstaniu Warszawskim. Dzienne straty niemieckie wynosiły około 150 żołnierzy, gdy po stronie powstańców blisko 220. Po upadku Starego Miasta na opuszczonych przez oddziały teren wkraczali Niemcy. Brali do niewoli pacjentów powstańczych szpitali i dokonywali na nich masowych mordów. Już 2 IX oddziały SS i formacji kolaboracyjnych zamordowali blisko 1300 osób, m.in. około 300 rannych w Centralnym Powstańczym Szpitalu Chirurgicznym w budynku Ministerstwa Sprawiedliwości przy ul. Długiej 7. Tablica znajdująca się na murze wewnętrznym nieopodal ul. Wąski Dunaj poświęcona jest Polakom poległym za wolność ojczyzny 2 września 1944 roku. Wówczas hitlerowcy zamordowali co najmniej 70 osób. Za sprawą jednego z meldunków sytuacyjnych Dowódcy AK możemy się dowiedzieć, że heroiczna obrona Starówki przeszła do legendy. Jej upadek stanowi stratę jednego z bastionów obrony. Utrata Starówki uczyniła bowiem poważny wyłom w systemie obronnym Warszawy.