Przejdź do treści
Nie masz konta?
Zarejestruj się i zdobywaj wyjątkowe nagrody!
Pomnik Partyzanta

Pomnik Partyzanta

Aleja Niepodległości 208
Aleje Jerozolimskie 37
Aleje Ujazdowskie
Kamień Akcji pod Arsenałem
Kamień Pamięci Batalionu „Czata”
Kamień Pamięci Batalionu „Gozdawa”
Kamień Pamięci Batalionu „Gozdawa”
Kamień Pamięci Batalionu „Miłosz”
Kamień Pamięci Batalionu „Miotła”
Kamień Pamięci Batalionu „Wigry”
Kamień Pamięci Batalionu „Zaremba Piorun”
Kamień Pamięci Batalionu „Zośka”
Kamień Pamięci Braterstwa Broni
Kamień Pamięci Generała Maczka
Kamień Pamięci Grupy Bojowej „Krybar”
Kamień Pamięci Jerzego Gawina
Kamień Pamięci Katynia
Kamień Pamięci Konstytucji 3-go maja
Kamień Pamięci Monte Cassino
Kamień Pamięci Obrońców Elektrowni
Kamień Pamięci Ofiar Stalinizmu
Kamień Pamięci Powstania Listopadowego
Kamień Pamięci Rady Pomocy Żydom
Kamień Pamięci Walk o Wisłę i Przyczółki
Kamień Pamięci Zgrupowania „Ruczaj”
Kamień w hołdzie Słowakom
Kamień Zgrupowania „Bartkiewicz”
Międzymurze
Miejsce Pamięci Poległych Żołnierzy oddziałów im. gen. Józefa Bema Suligowskiego
Miejsce Walki Polaków o Wolność Ojczyzny
Ogród Saski
Park Agrykola
Płyta upamiętniająca Polaków i Warszawiaków poległych w II wojnie światowej
Pomnik – Kopiec Mordechaja Anielewicza
Pomnik Bitwy pod Monte Cassino
Pomnik Bohaterów Getta
Pomnik Bohaterów Warszawy „Nike”
Pomnik Broni Polski Podziemnej
Pomnik Jana Kilińskiego
Pomnik Józefa Piłsudskiego
Pomnik ks. Józefa Stanka
Pomnik ku Czci Lotników Polskich Poległych w II Wojnie Światowej
Pomnik Małego Powstańca
Pomnik Nauczycieli Tajnego Nauczania
Pomnik Ofiar Czołgu Pułapki
Pomnik Ofiar w Pasażu Simonsa
Pomnik Partyzanta
Pomnik Poległym i Pomordowanym na Wschodzie
Pomnik Powstańców Czerniakowa i Żołnierzy I Armii Wojska Polskiego
Pomnik Powstańców Warszawy
Pomnik Romana Dmowskiego
Pomnik Stefana Roweckiego „GROTA”
Pomnik Tadeusza Kościuszki
Pomnik Żołnierza I Armii Wojska Polskiego
Rynek Solecki
Tablica pamiątkowa zwycięskiego powrotu wojsk w 1920 r.
Tablica poświęcona pamięci członkom załogi wytwórni Materiałów Wybuchowych AK „Kinga”
Tablica upamiętniająca akcję na aptekę Wendego
ul. Andersa
ul. Dobra 96
ul. Emilii Plater 15
ul. Kościelna
ul. Marszałkowska 136
ul. Nowy Zjazd 1
ul. Piękna 17
ul. Przechodnia
ul. Solec 41
ul. Solidarności 83
ul. Solidarności 85

Pomnik Partyzanta (ul. Smolna, u zbiegu al. Jerozolimskich i ul.Nowego Światu)

Pomnik przedstawia rannego partyzanta podtrzymywanego przez kobietę, która w wyciągniętej ręce trzyma gałązkę oliwną. Chociaż stworzony został w stylistyce realnego socjalizmu, nawiązuje do motywu ze sztuki religijnej- Piety Michała Anioła. Początkowe przeznaczenie rzeźby autorstwa Wacława Kowalika było inne: w 1958 r. rzeźba brała udział w konkursie na pomnik Bohaterów Warszawy. Ostatecznie stała się głównym elementem Pomnika Partyzanta, którego fundatorem były władze KC PZPR. Pomnik usytuowano na wprost Domu Partii. Cokół zbudowany został z granitu z rozbiórki wielkiego Mauzoleum Hindenburga, wybudowanego na rozkaz Hitlera dla upamiętnienia zwycięstwa Niemców w Prusach Wschodnich. Na cokole pomnika widnieje napis „PARTYZANTOM BOJOWNIKOM O POLSKĘ LUDOWĄ”. Z tej racji nazywany jest także Pomnikiem Bojowników o Polskę Ludową i Pomnikiem Partyzanta Gwardii Ludowej. Uroczyste odsłonięcie miało miejsce 13 maja 1962 r. w 20-tą rocznicę tzw. wymarszu pierwszego oddziału Gwardii Ludowej pod dowództwem Franciszka Zubrzyckiego ps. „Mały Franek”.

Franciszek Zubrzycki urodził się w 1915 r. w Radomiu. Przed wojną, w czasie studiów na Politechnice Warszawskiej wstąpił do Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Życie”, która pozostawała pod wpływami Komunistycznej Partii Polski, będącej narzędziem polityki J. Stalina wobec Polski. Następnie został członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej – młodzieżowej organizacji KPP. Za działalność przeciw Rzeczypospolitej Polskiej był dwukrotnie osadzony w więzieniu. Wydostał się na wolność we wrześniu 1939 r. Po pobycie na robotach w Prusach Wschodnich znalazł się w niemieckim obozie koncentracyjnym w Działdowie. Po udanej ucieczce z obozu przystąpił do stalinowskiej organizacji konspiracyjnej pod nazwą Związek Walki Wyzwoleńczej (ZWW), utworzonej po ataku Niemiec na ZSRS. Organizacja ta, gloryfikując Stalina i Armię Czerwoną (jako walczącą o wolność „wszystkich narodów podbitych przez Hitlera”) nawoływała – zgodnie z ówczesnymi hasłami sowieckimi – do natychmiastowej walki zbrojnej. Podobnie jak inni członkowie ZWW, w styczniu 1942 r.  Zubrzycki formalnie znalazł się w Polskiej Partii Robotniczej, tworzonej w myśl instrukcji Stalina przez przerzuconą na ziemie polskie drogą lotniczą z Moskwy specjalną grupę Marcelego Nowotki. W maju 1942 r. został wyznaczony – pod pseudonimem „Mały Franek” – na dowódcę grupy młodych komunistów, którzy mieli wykonać „akcje bojowe”. W założeniu miały one zostać nagłośnione przez komunistyczną propagandę jako pierwsze akcje komunistycznej struktury zbrojnej stworzonej przy PPR – Gwardii Ludowej (GL). Mimo, że grupa Zubrzyckiego w ciągu kilku dni przebywania w lasach piotrkowskich nie wykonała żadnych istotnych działań przeciw Niemcom i powróciła do Warszawy, nagłośniono to w komunistycznej prasie konspiracyjnej jako „wyjście w pole” pierwszego „oddziału partyzanckiego” GL. Dla wzmocnienia efektu propagandowego ogłoszono, że grupa Zubrzyckiego to oddział partyzancki „im. Stefana Czarnieckiego”.
W sierpniu 1942 r. Zubrzycki został aresztowany przez Niemców na dworcu kolejowym w Tomaszowie Mazowieckim i zginął podczas próby ucieczki. W okresie PRL budowano legendę Zubrzyckiego jako „dowódcy pierwszego oddziału partyzanckiego”, przy przemilczaniu rzeczywistego charakteru stalinowskiej konspiracji i faktycznego wymiaru działań jego grupy. Pomnik ten jest jednym z elementów tej zakłamanej historii.