Ogród Saski (w pobliżu pl. Bankowego)
„Miejsce uświęcone krwią Polaków poległych za wolność ojczyzny. Teren bohaterskich walk obrońców Warszawy 1939 r. i masowych egzekucji w latach 1939–1944”
Historia Ogrodu Saskiego sięga czasów królowania Augusta II Sasa. Dnia 27 maja 1727 roku ogród został otwarty na użytek publiczny. Stał się miejscem spotkań towarzystwa z wyższych sfer. Nikt wówczas nie przypuszczał, że historia Ogrodu Saskiego zbroczona będzie krwią obrońców Warszawy oraz miejscem masowych egzekucji. Już we wrześniu 1939 roku spłonął budynek Teatru Letniego. Zamieniony podczas wojny w skład amunicji, padł ofiarą bombardowania. Na terenie parku znajdowało się stanowisko polskiej artylerii. W maju 1942 roku Niemcy zamknęli Ogród Saski dla mieszkańców Warszawy. Na jego terenie, w nieistniejącym już Pałacu Saskim, znajdowała się siedziba sztabu hitlerowskiego. W parku dochodziło do licznych egzekucji ludności cywilnej, m.in. wychowanków i nauczycieli zakładu poprawczego księży Michalitów w Strudze. Tutaj też Niemcy formowali „żywe tarcze”. Wykorzystywali w tym celu warszawskich cywilów. Osłaniali oni niemieckie natarcie na powstańcze barykady. Kilkunastoosobowe grupy tworzyły kordon osłaniający czołg, tworząc tym samym żywą osłonę. Warszawa miała zostać zrównana z ziemią, a ludność Warszawy wymordowana. Ogród Saski, w wyniku bombardowań po upadku Powstania Warszawskiego, zniknął z mapy stolicy. Tablica Tchorka upamiętnia Polaków poległych za wolność ojczyzny.
