Rynek Solecki – zachowany fragment muru (Publiczna egzekucja kilkudziesięciu więźniów Pawiaka w listopadzie 1943r.)
Czasy okupacji niemieckiej upłynęły pod znakiem terroru. Przeprowadzane na szeroką skalę „łapanki” miały na celu zastraszyć ludność Warszawy. Pawiak stał się więzieniem śledczym Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa Dystryktu Warszawskiego. Na szczególną uwagę zasługiwał Wydział IV Tajnej Policji Państwowej – gestapo. Pawiak stał się największym więzieniem policyjnym w okupowanej Polsce. Liczba osób, które w latach 1939 – 1944 trafiły do więzienia szacowana jest na ok. 100 tys. Blisko połowa z tych osób zginęła w publicznych egzekucjach. Miały one miejsce na terenie Warszawy i okolic. Nazwiska osób, które zostały w ten sposób stracone, były umieszczane w obwieszczeniach. Hitlerowcy dokonywali egzekucji nawet kilka razy dziennie. Warszawiacy dzielnie przeciwstawiali się działaniom okupanta. Na murach stolicy pojawiły się napisy „Pawiak pomścimy” ! Po raz kolejny okazało się, że nie są to słowa rzucane na wiatr. Latem 1943 roku został wydany rozkaz o likwidacji funkcjonariuszy niemieckich z Pawiaka, których charakteryzowało szczególne okrucieństwo. Mimo odważnych działań, liczba ulicznych egzekucji z miesiąca na miesiąc rosła. Kolejnych kilkudziesięciu więźniów Pawiaka straciło życie w listopadzie 1943 roku.