Kamień Akcji pod Arsenałem (ul. Długa, róg ul. Bohaterów Getta)
26 marca 1943 roku w Warszawie w rejonie Arsenału, na ulicach Długiej i Bielańskiej, harcerze z grupy szturmowej Szarych Szeregów brawurowym atakiem odbili przewożonego z budynku gestapo na Pawiak Jana Bytnara „Rudego”, a wraz z nim 21 innych więźniów. Całością akcji dowodził Stanisław Broniewski ps. „Orsza”, a bezpośrednio Tadeusz Zawadzki ps. „Zośka”. Wzięło w niej udział 28 członków Szarych Szeregów. Podczas akcji dwóch harcerzy: „Alek” (Maciej Aleksy Dawidowski) i „Buzdygan” (Tadeusz Krzyżewicz) zostało ciężko rannych, a w bramie kamienicy przy ul. Długiej zatrzymano „Huberta” (Huberta Lenka). Dwa dni po akcji, na Pawiaku gestapo zakatowało „Huberta”, dwaj przyjaciele „Alek” i „Rudy” zmarli tego samego dnia 30 marca, 2 kwietnia tego samego roku w szpitalu zmarł „Buzdygan”.
Miejsce, gdzie dokonano akcji upamiętnia tablica oraz odsłonięty w 60-tą rocznicę „Akcji pod Arsenałem” i kamień ze znakiem Polski Walczącej. Jak głosi napis:
„ Hołd pamięci Tym, którzy oddali życie za przyjaciół
Składają weterani Armii Krajowej z batalionów „Zośka” i „Parasol””.
Na podstawie relacji „Zośki”, Aleksander Zawadzki napisał „Kamienie na szaniec”: książkę o losach żołnierzy Szarych Szeregów w Warszawie. Bohaterowie „Kamieni na szaniec” stali się wzorem do naśladowania dla następnych pokoleń młodych Polaków. Książka opisująca wojenne losy warszawskich maturzystów i przyjaciół z harcerstwa: „Alka”, „Zośki” i „Rudego” doczekała się dwóch adaptacji filmowych: w 1977 roku powstał film „Akcja pod Arsenałem” w reżyserii Jana Łomnickiego, a w 2010 „Kamienie na szaniec” Roberta Glińskiego.
